Unesko je 2022. godine tradicionalnu proizvodnju rakije proglasio svetskim kulturnim nematerijalnim nasleđem. Naučnici sa Katedre za antropologiju i etnologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu sprovode istraživanje u bajinobaštenskom kraju gde proizvođači više decenija neguju porodičnu proizvodnju.

Kao što je Župa bogomdana za vinograde, tako je sokolski kraj za šljivu, ističe Radisav Bogdanović, koji se proizvodnjom rakije bavi već tri decenije.

„Moj navrdeda Sava je počeo da se bavi tim, a ja sam kao njegov unuk u šestom rodu nastavio to. Moja generacija je donela odluku da od tog znanja, zavičajnog, počne da gradi brend. Bazno i današnji proces proizvodnje počiva na znanjima mojih predaka“, objašnjava Radisav Bogdanović, proizvođač iz Bajine Bašte.

Na imanju porodice Bogdanović sačuvane su kačara i kazana sa autentičnim predmetima koje su njihovi preci koristili u procesu proizvodnje rakije, dok se voćnjaci nalaze na istim livadama kao pre više od jednog veka.

„Cilj celog ovog istraživanja jeste da prepozna kako su se prenosile te vrijednosti unutar porodice i kako su se sačuvale, jer, kažu, praktično nema porodice u Bajinoj Bašti i ovom sokolskom kraju koja ne proizvodi svoju rakiju“, kaže prof. dr Predrag Vujović, osnivač projekta.

Istraživači ističu da je u rakiju utkano mnogo identitetskog obeležja i njihov zadak u okviru ovog projekta jeste da istraži kako ona kruže na određenom lokalitetu.

„Vodeći se nekim osnovnim antropološkim postavkama o antropologiji ishrane i pića i rakiji kao kulturnom artefaktu jeste da zapravo istražimo značenjske veze koje ljudi stvaraju sa jednim takvim proizvodom koji je čovek proizveo za svoje potrebe, ali koji u zajednici nastavlja da kruži na mnoštvo načina“, navodi dr Nevena Milanović Minić, naučna saradnica Filozofskog fakulteta u Beogradu.

Projekat će biti završen naredne godine izložbom u Etnografskom muzeju gde će biti prikazani eksponati i rezultati istraživanja.

IZVOR: RTS I FOTO: PRINTSCREEN

Šljivovica predmet naučnog istraživanja Filozofskog fakulteta